|
تاثیر خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و بر هم‌کنش آن با داروی سیمواستاتین در موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار
|
پریچهر یغمایی   1، نسیم حیاتی رودباری2 ، فوزیه سرکنی3 |
1- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران ، Yaghmaei_p@yahoo.com
2- گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران
3- کارشناس ارشد، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران |
|
|
چکیده: (20212 مشاهده) |
سابقه و هدف: در تحقیق حاضر، اثرات خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و برهم کنش آن با داروی سیمواستاتین که دارای اثرات نورون‌زایی می‌باشد در موش‌های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: در این تحقیق تجربی، 40 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 350- 300 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل: رت‌های دست نخورده،گروه شم: دریافت کننده حلال (سالین) و گروه‌های تجربی 1 و 2 که به ترتیب حلال ( سالین ) و داروی سیمواستاتین به میزان mg/kg1 به مدت 35 روز از طریق گاواژ دریافت کردند و در معرض شنای اجباری قرار گرفتند (10n=). سپس تست‌های رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (PAL ) انجام گرفت و هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون سنجش شد.
یافته‌ها: خستگی میزان یادگیری را در گروه تجربی 1 کاهش داد (001/0>p)، در حالی که سیمواستاتین در گروه تجربی 2 یادگیری را در مقایسه با گروه‌های کنترل، شم و تجربی 1 افزایش معنی‌داری داد (001/0>p). همچنین خستگی در اثر شنای طولانی مدت، کاهش معنی‌دار هورمون تستوسترون (001/0>p) و افزایش معنی‌دار هورمون کورتیزول (001/0>p) گروه‌های تجربی را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد.
نتیجه‌گیری: خستگی در اثر شنای طولانی مدت، موجب کاهش یادگیری می‌شود، در حالی که داروی سیمواستاتین در جلوگیری از کاهش یادگیری و حافظه در رت‌های خسته موثر است. |
|
| واژه‌های کلیدی: خستگی، یادگیری احترازی غیرفعال، سیمواستاتین، رت نر |
|
|
متن کامل [PDF 421 kb]
(2675 دریافت)
|
نيمه آزمايشي : تجربي |
موضوع مقاله:
زيست شناسي جانوري
دریافت: 1391/7/2 | انتشار: 1391/6/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
