سابقه و هدف: نقص دید رنگی عارضه ای نسبتا شایع است که در جنس مذکر بیشتر دیده می شود. اکثر انواع اختلال دید رنگی ارثی و گاه اکتسابی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی نقص دید رنگی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی در شهر تهران و تعیین شیوع انواع کوررنگی در آنها است. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 500 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی در 5 منطقه جغرافیایی شهر تهران انجام شد. همه دانش آموزان ازطریق نمونه گیری تصادفی و روش خوشه ای طبقاتی انتخاب و توسط آزمون تشخیصی دفترچه مخصوص "ایشی هارا (Ishihara)" ازنظر کوررنگی مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: 26 (2/5%) دانش آموز پسر مبتلا به کوررنگی بودند که از این تعداد 18 نفر دچار نقص نسبی و 8 نفر کوررنگی کامل بودند. از بین دانش آموزان دچار نقص نسبی کوررنگی، 12 نفر دوترانومالی (4/2% کل) و 6 نفر پروتانومالی (2/1% کل) داشتند و از بین دانش آموزان دچار نقص کوررنگی کامل، 3 نفر دوترانوپیا (6/0 درصد کل) و 5 نفر پروتانوپیا (1% کل) داشتند. نتیجه گیری: فراوانی نقص دید رنگی در این مطالعه کمی کمتر از نتایج سایر کشورهاست. تحقیقات انجام شده برروی کوررنگی در ایران اندک است و بررسی های وسیع تر در هر دو جنس و ارزیابی با آزمون های دیگر کوررنگی می تواند راهگشای یافتن این نقیصه باشد تا فرد بتواند با دید بازتری برای آینده خود برنامه ریزی کند.
Rezaieshokouh A, Najafi A. Prevalence of colour vision deficiency among male guidance school students. MEDICAL SCIENCES 2006; 16 (4) :207-210 URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-101-fa.html
رضایی شکوه علی، نجفی عبدالحمید. بررسی شیوع نقص دیدرنگی در دانش آموزان پسر شهر تهران. فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1385; 16 (4) :207-210