سابقه و هدف : فیبروسیت­های خون محیطی، زیر رده تازه­ای از لوکوسیت­های در گردش هستند که به سوی بافت­های صدمه دیده مهاجرت کرده و خصوصیاتی شبیه فیبروبلاست از خود نشان داده و در ترمیم زخم و فیبروز پوست و سایر اعضا شرکت می­کنند. در این مطالعه، با تجویز بلومایسین و ایجاد فیبروز درمی در موش­ها، مدل حیوانی اسکلرودرمای انسانی در محیط زنده ایجاد شده و وضعیت فیبروسیت­های پوست بررسی شد.

  روش بررسی : نمونه­هایی از پوست موش­های نژاد C57BL/6 که تحت تاثیر بلومایسین قرار گرفته بودند (گروه­های آزمایشی) و گروه حامل (نمونه پوست طبیعی) تهیه شد. نمونه­ها با استفاده از تکنیک رنگ­آمیزی دو تایی جهت تشخیص پروکلاژن ₂ α نوع I و CD34 بر روی سلول­های فیبروسیت، رنگ­آمیزی و تعداد فیبروسیت­ها در مقطع شمارش شد.

  یافته ­ ها: تعداد فیبروسیت­ها در گروه آزمایشی بیش از گروه شاهد بود و هیچ­گونه تفاوت معنی­داری بین تعداد فیبروسیت­های پوست گروه آزمایشی 1 و 2 (1 و 3 هفته از تجویز بلومایسین) وجود نداشت. به علاوه، فیبروسیت­ها ( CD34 مثبت و پروکلاژن مثبت) به صورت دستجاتی در اطراف عروق خونی درم و یا در نزدیکی اپی تلیوم قرار داشتند.

  نتیجه ­ گیری : این تحقیق نشان داد که فیبروسیت ­ ها نقش مهمی در پاتولوژی فیبروز درمی ایفا می ­ کنند.