1- گروه زیست شناسی علوم جانوری، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران 2- گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی ، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران ، Nabiuni@tmu.ac.ir 3- دانشجوی دکتری تکوین جانوری، گروه زیست شناسی علوم جانوری، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران 4- کارشناس زیست شناسی سلولی مولکولی، گروه زیست شناسی سلولی و مولکولی ، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (30830 مشاهده)
سابقه و هدف: از زهر زنبور عسل (BV) در طب سنتی برای درمان بیماریهایی مانند ورم مفاصل وبیماریهای پوستی استفاده میشود. BV حاوی ملیتین، فسفولیپازA2، آپامین و دیگر مواد فعال بیولوژیک است. با توجه به ترکیبات BV، هدف این تحقیق بررسی اثرات آن بر القاء تمایز رده سلولی K562 به سمت دودمان دودمان اریتروئیدی است.
روش بررسی: در این تحقیق تجربی، میزان سمیت زهر BV با سنجشMTT اندازه گیری شد. نوع مرگ سلولی به وسیله ارزیابی بیان ژن Annexin-V با فلوسیتومتری تعیین و اثر BV بر القاء تمایزرده سلولی K562 به سمت دودمان اریتروئید با رنگ آمیزی بنزیدین سنجیده شد. توانایی زهر زنبور عسل بر مهار کلونی زایی با سنجش کلونی و تغییرات مورفولوژی این رده سلولی درپی تیمار با زهر زنبور عسل با رنگ آمیزی رایت – گیمسا ارزیابی شد.
یافتهها: نتایج حاصل از تست MTTنشان داد BV درغلظتµg/ml 6-5/5 در 24 ساعت و غلظتهای µg/ml 5/4-5/3 در 48ساعت منجر به مرگ 50 درصد سلولها میشود.
نتیجهگیری: نتایج حاصل از تست بنزیدین و بررسی های مورفولوژیک نشان داد دوزهای پایینترBV در بازه زمانی طولانی موجب القاء تمایز این سلولها می شوند. نتایج فلوسیتومتری افزایش بیان ژن Annexin-V در سلولها تیمار شده با BV را در 24 ساعت نشان داد. سنجش کلونی نشان داد BV در غلظت µg/ml1منجر به کاهش ۵۰ درصدر کلونی زایی این سلولها میشود.
Parivar K, Nabiuni M, Mohseni Kouchesfehani H, Ramezani T, amini E. The effect of Honey bee venom on induction of differentiation of k562 cell line to erythroid linage. MEDICAL SCIENCES 2013; 22 (4) :244-250 URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-618-fa.html
پریور کاظم، نبیونی محمد، محسنی کوچصفهانی هما، رمضانی طیبه، امینی الهام. تاثیر زهر زنبور عسل در القاء تمایز رده سلولیK562 به دودمان اریتروئیدی. فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1391; 22 (4) :244-250