|
بررسی مرفولوژیک و ماکروهیستولوژیک اثرات هیالورونان، استروژن، عسل و نانوذرات نقره بر مدل تجربی القاء چسبندگی صفاق در موش
|
ناصر رهبر   1، معصومه فاطمی2 ، زهره داورزنی3 |
1- گروه جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پزشکی تهران ، naser129@hotmail.com
2- گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پزشکی تهران
3- گروه جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پزشکی تهران |
|
|
چکیده: (9830 مشاهده) |
سابقه و هدف: چسبندگی داخل شکمی به دنبال عمل جراحی قبلی علت 65% تا 75% از موارد انسداد روده باریک را به خود اختصاص می‌دهد. چسبندگی داخل شکمی سبب افزایش زمان عمل و افزایش از دست دادن خون و عوارض دیگر در جراحی مجدد می شود. لذا بررسی موادی که اثر محافظتی بر علیه چسبندگی بعد از عمل دارند یک گزینه جذاب در این زمینه می‌باشد. در این مطالعه اثر اسید هیالورونیک، عسل، استروژن، و نانو ذرات نقره بر علیه چسبندگی بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، تعداد 48 رأس رت نژاد albino wister همگی نر در 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. در گروه کنترل بعد از بیهوشی با کتامین، جدار شکم باز شد و بعد از خراش سکوم، شکم بسته شد. در بقیه گروه‌ها بعد از خراش سکوم مواد مورد مطالعه داخل شکم ریخته شد. بعد از 2 هفته دوباره شکم موش‌ها باز شد و میزان و شدت چسبندگی مورد بررسی قرار گرفت. قابل ذکر است که چون ماده حلال استروژن، روغن کنجد بود، ناگزیر به انتخاب یک گروه اضافه با روغن کنجد شدیم تا مشخص شود اثر حفاظتی مربوط به کدام ماده است.
یافته‌ها: استفاده از اسید هیالورونیک و روغن کنجد به طور بارز نسبت به گروه کنترل و بقیه گروه‌ها اثر حفاظتی بر علیه چسبندگی بعد از عمل داشتند.
نتیجه‌گیری: اسید هیالورونیک و روغن کنجد بیشترین میزان اثر حفاظتی را بر علیه چسبندگی بعد از عمل دارند. |
|
| واژه‌های کلیدی: چسبندگی صفاقی، اسید هیالورونیک، عسل، استروژن، نانوذرات نقره |
|
|
متن کامل [PDF 126 kb]
(2338 دریافت)
|
نيمه آزمايشي : تجربي |
موضوع مقاله:
جراحي
دریافت: 1392/6/31 | انتشار: 1392/6/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
