---

سابقه و هدف: خودکارآمدی به عنوان باور به توانمندی خود و ذهن آگاهی به عنوان حضور ذهن وبودن در اکنون به صورت هدفمند و خالی از قضاوت نقش مهمی برافسردگی و البته نشخوارفکری افراد دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و ذهن آگاهی با نشخوارفکری است.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی، ۳۸۰ دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲)، سیاهه نشخوار فکری (۱۳۸۶) و مهارت‌های ذهن آگاهی کنتاکی (۲۰۰۴) بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم افزار SPSS وآزمون ضریب همبستگی پیرسون وآزمون t دوگروه مستقل و رگرسیون خطی برای پیش بینی تحلیل شدند.
یافته‌ها: بین خودکارآمدی ونشخوار فکری و همچنین بین ذهن آگاهی و نشخوار فکری رابطه معنی‌دار منفی وجود داشت، یعنی با افزایش خودکارآمدی به میزان ۲۳/۰ و با افزایش ذهن آگاهی به میزان ۲۱/۰ از نشخوار فکری کاسته می‌شد؛ ولی بین خودکارآمدی و ذهن آگاهی به میزان ۵۶/۰ رابطه معنی‌دار مثبت وجود داشت، یعنی با افزایش یکی دیگری نیز افزایش می‌یافت. بین خودکارآمدی زنان و مردان دانشجو تفاوت معنی‌دار وجود داشت، ولی بین ذهن آگاهی و نشخوارفکری آنان تفاوت معنی‌دار وجود نداشت. تحت تاثیر خودکارآمدی نیز متغیر ذهن آگاهی از رگرسیون خارج شد. در ضمن، خودکارآمدی تاثیر معکوسی بر نشخوار فکری داشت و تقریبا ۰۸/۰ از واریانس نشخوار فکری را تبیین می‌کرد.
نتیجه‌گیری: با افزایش خودکارآمدی و ذهن آگاهی از طریق زندگی هدفمند و درک اکنون بدون قضاوت و باور من می‌توانم، از نشخوار فکری که ریشه بسیاری از مسایل و مشکلات روانشناختی از جمله افسردگی و احساس ناتوانی است پیشگیری می‌شود.

---

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه­ای ذهن آگاهی و تنظیم هیجان در سه گروه افراد معتاد مقاوم به درمان، افراد معتاد در حال درمان که در یک سال اخیر عود  نداشتند و افراد سالم بود.

روش بررسی: در این مطالعه، تعداد ۵۰ نفر از افراد مصرف کننده مواد مقاوم به درمان، ۵۰ نفر افراد مصرف کننده مواد در حال ترک  و ۵۰ نفر افراد سالم به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آزمودنی­ها پرسشنامه­ی پنج وجهی ذهن آگاهی و مقیاس تنظیم هیجان را تکمیل کردند. داده­های جمع­آوری شده با استفاده SPSS-۱۷ و شاخص­های آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) تحلیل شدند.

یافته­ ها: افراد مصرف کننده مواد با عود مکرر، در مقایسه با افراد مصرف کننده مواد که در یک سال اخیر ترک نداشته­اند و افراد سالم، فرونشانی بالاتر و ارزیابی مجدد  و ذهن آگاهی پائین­تری داشتند؛ و افراد مصرف کننده مواد که در یک سال اخیر عود نداشتند، در مقایسه با افراد سالم، ذهن آگاهی و ارزیابی مجدد پائین­تر و در نهایت فرونشانی بالاتری را نشان دادند.

نتیجه­گیری: ارتباط بین هیجان و سومصرف مواد شناخته شده است. هیجان و سطوح پایین ذهن آگاهی، احتمال مصرف مواد را افزایش می­دهد و عود بعد از درمان را می­تواند پیش بینی کند.

واژگان کلیدی: افراد وابسته به مواد، ذهن آگاهی، تنظیم هیجان، فرونشانی، ارزیابی مجدد.

---

سابقه و هدف: طبق الگوهای تنظیم هیجانی آسیب­شناسی خوردن، رفتارهای خوردن بیمارگون تلاش­هایی ناسازگارانه برای اجتناب یا گریز از تجربه­های درونی ناخوشایند هستند. هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطۀ بین اجتناب تجربی و ذهن آگاهی با نشانه­شناسی اختلال­های خوردن در میان دانشجویان مونث مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی بود.
روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، ۳۵۰ دانشجوی مونث در سال ۱۳۹۵ که ملاک­های ورود به مطالعه را برآورده می­کردند به شیوۀ نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه­های مقیاس تشخیصی اختلال­های خوردن (EDDS)، پرسشنامۀ پذیرش و عمل-نسخۀ دوم (AAQ-II)، و مقیاس آگاهی از توجه آگاهانه (MAAS) مورد استفاده قرار گرفتند. تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. 
یافته­ها: رابطۀ مثبت معنی­داری بین نشانه­­شناسی اختلال خوردن و اجتناب تجربی (۰۱/۰>P) و رابطۀ منفی معنی­داری بین نشانه­شناسی اختلال خوردن و ذهن آگاهی (۰۱/۰>P) وجود داشت. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که هر دو سازۀ اجتناب تجربی و ذهن آگاهی پیش­بینی­کننده­های معنی­دار نشانه­شناسی اختلال­های خوردن هستند.
نتیجه­گیری: طبق این نتایج، می­توان نتیجه گرفت که ممکن است اجتناب از تجربیات درونی و ذهن آگاهی پایین در خوردن بیمارگون نقش داشته باشند. بنابراین، توسعۀ مهارت­های تنظیمی که بتوان از آنها در هنگام مواجهه با تجربیات ناخوشایند استفاده کرد، می­تواند در پیشگیری و درمان اختلال خوردن مفید باشد.

---

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر فن آوری واقعیت مجازی و ذهن آگاهی- پذیرش بر کانون توجه و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود.
روش بررسی: در این پژوهش که با روش نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد، تعداد ۳۰ نفر از مراجعین یکی از کلینیک­های مشاوره تهران که بر مبنای مصاحبه اولیه تشخیصی و نقطه برش مقیاس اضطراب اجتماعی، مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشخیص داده شدند، به صورت در دسترس انتخاب و با روش انتساب تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره گمارش شدند. پس از گمارش آزمودنی­ها، پرسشنامه اضطراب اجتماعی و پرسشنامه کانون توجه به ‌عنوان پیش‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد و یک گروه در معرض درمان مبتنی بر واقعیت مجازی و گروه دیگر، درمان ذهن آگاهی – پذیرش قرار گرفتند. بار دیگر پرسشنامه‌ها توسط آزمودنی­ها تکمیل شد. 
یافته­ها: هر دوی درمان واقعیت مجازی و ذهن آگاهی-پذیرش بر کانون توجه و اضطراب اجتماعی تأثیر معنی­داری داشت. بین اثربخشی درمان مبتنی بر فن‌آوری واقعیت مجازی و ذهن آگاهی- پذیرش بر کانون توجه تفاوت معنی­داری وجود داشت. در کانون توجه درونی، واقعیت مجازی و در کانون توجه بیرونی درمان ذهن آگاهی-پذیرش اثربخشی بیشتری داشت. بین اثربخشی درمان مبتنی بر فن‌آوری واقعیت مجازی و ذهن آگاهی- پذیرش بر اضطراب اجتماعی تفاوت معنی­دار وجود نداشت.
نتیجه­گیری: بنابراین، با توجه به نتایج مطالعه حاضر می­توان از درمان مبتنی بر فن‌آوری واقعیت مجازی و ذهن آگاهی- پذیرش برای تغییر کانون توجه و در نهایت درمان اضطراب اجتماعی استفاده کرد.