---

سابقه و هدف: در تحقیق حاضر، اثرات خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و برهم کنش آن با داروی سیمواستاتین که دارای اثرات نورون‌زایی می‌باشد در موش‌های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: در این تحقیق تجربی، ۴۰ سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۳۵۰- ۳۰۰ گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل: رت‌های دست نخورده،گروه شم: دریافت کننده حلال (سالین) و گروه‌های تجربی ۱ و ۲ که به ترتیب حلال ( سالین ) و داروی سیمواستاتین به میزان mg/kg۱ به مدت ۳۵ روز از طریق گاواژ دریافت کردند و در معرض شنای اجباری قرار گرفتند (۱۰n=). سپس تست‌های رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (PAL ) انجام گرفت و هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون سنجش شد.
یافته‌ها: خستگی میزان یادگیری را در گروه تجربی ۱ کاهش داد (۰۰۱/۰>p)، در حالی که سیمواستاتین در گروه تجربی ۲ یادگیری را در مقایسه با گروه‌های کنترل، شم و تجربی ۱ افزایش معنی‌داری داد (۰۰۱/۰>p). همچنین خستگی در اثر شنای طولانی مدت، کاهش معنی‌دار هورمون تستوسترون (۰۰۱/۰>p) و افزایش معنی‌دار هورمون کورتیزول (۰۰۱/۰>p) گروه‌های تجربی را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد.
نتیجه‌گیری: خستگی در اثر شنای طولانی مدت، موجب کاهش یادگیری می‌شود، در حالی که داروی سیمواستاتین در جلوگیری از کاهش یادگیری و حافظه در رت‌های خسته موثر است.