سابقه و هدف: تحقیقات آزمایشگاهی اخیر در مورد سرطان‌های کولورکتال نشان می‌دهد که عصاره گل همیشه‌بهار دارای خاصیت ضدسرطانی بر کشت سلول‌های مشتق شده از کارسینوم کولورکتال می‌باشد. میزان خاصیت مهاری این عصاره در حدود ۷۰ الی ۱۰۰ درصد بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی آپوپتوزیس سلول‌های دیسپلاستیک کولون متعاقب درمان با عصاره گل همیشه‌بهار می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۵۶ سر موش صحرائی نر نژاد ویستار با سن ۱۲ هفته و وزن ۲۰۰-۳۰۰ گرم انتخاب و به دو گروه مساوی تیمار و شاهد تقسیم گردیدند. برای القاء سرطان کولورکتال از ماده کارسینوژن ۱و۲-دی متیل هیدرازین به مقدار ۴۰ میلی‌گرم/کیلوگرم به روش تزریق زیرجلدی (۲ تزریق در هر هفته، به مدت ۲ هفته) استفاده گردید. گروه تیمار علاوه بر دریافت ماده کارسینوژن، عصاره گل همیشه بهار را به میزان ۲۰۰ میلی‌گرم/ کیلو‌گرم به مدت ۱۰ هفته به روش خوراکی روزانه دریافت نمودند. پس از گذشت ۱۰ هفته، از بافت کولون دیستال هر دو گروه جهت تهیه مقاطع ۳-۴ میکرونی و انجام رنگ‌آمیزی تانل نمونه‌برداری به عمل آمد.
یافته ها: مطالعات ایمنوهیستوشیمی نشان داد که پدیداری سلول‌های آپوپتوتیک در گروه تیمار نسبت گروه شاهد بیشتر بوده و اختلاف میانگین هر دو گروه از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۱/۰>p).
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که عصاره گل همیشه‌بهار توانایی القاء آپوپتوزیس سلول‌های دیسپلاستیک را در کارسینوم کولورکتال تجربی موش صحرائی را دارا می‌باشد.

سابقه و هدف: اختلال بیش‏‏‌ فعالی و کمبود توجه (ADHD) از شایع‏‏‌ترین اختلال‏‏‌های رفتاری در دوران کودکی است. به دلیل تنوع مشکلات کودکان بیش‌ فعال، شیوه‏‏‌های درمانی متفاوتی نظیر دارودرمانی و رفتاردرمانی برای درمان این کودکان به کار رفته ‌است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش والدین در کاهش مشکلات کودکان مبتلا به این نوع اختلال می‌باشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر با استفاده از روش آزمایشی (طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون) و روش نمونه‌گیری دردسترس صورت پذیرفت. ۳۲ نفر از والدین دانش‌آموزان پسر مبتلا به بیش‌فعالی در چهار دبستان پسرانۀ منطقۀ چهار دراین تحقیق شرکت کردند که ۱۸ نفر از والدین به طور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند و در ده جلسه دو ساعته آموزشی حضور یافتند و ۱۴ نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند که جلسات آموزشی برای آنان برگزار نشد. آزمون با استفاده از پرسشنامه راتر (۱۹۶۷) در پیش و پس ازپایان جلسات در هر دوگروه انجام شد. سپس داده‌ها به کمک آماره‌های توصیفی و با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین پرخاشگری در کودکان قبل از آموزش والدین ۶۱/۷ و پس از آموزش به ۳۲/۶ رسید، ولی در کودکانی که والدین آنان آموزشی دریافت نکردند کاهش مشکلات رفتاری دیده نشد. به عبارتی، در گروه آزمایشی کاهش قابل توجهی در خصوص مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به بیش‌فعالی، نسبت به گروه کنترل، دیده شد (۰۰۱/۰>P).
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش اصول رفتاری به والدین، در کاهش رفتارهای ایذایی کودکان مبتلا به بیش‌فعالی می‌تواند مؤثر واقع شود.

سابقه و هدف: داشتن والد مبتلا به سرطان برای فرزندانی که در خانه همراه با آنان زندگی می‌کنند، می‌تواند بسیار ناراحت کننده باشد که در این زمینه به خصوص نوجوانان به دلیل مسائل عاطفی شدیدتر و مشکلات گذر از سنین کودکی به نوجوانی و دوران بلوغ بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند. بر این اساس و با عنایت به این که این تغییرات بر اساس ساختار خانواده و فرهنگ جوامع متفاوت می‌باشد، لذا محققین برآن شدند تا به بررسی مشکلات نوجوانان دارای والد مبتلا به سرطان در کشور ایران بپردازند.
روش بررسی: مطالعه حاضر تحقیقی کیفی از نوع توصیفی- اکتشافی بود که با مشارکت بیست و هفت نفر انجام گردید. از مصاحبه‌های نیمه ساختار جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد و با استفاده از تحلیل مقایسه‌ای مداوم یافته‌ها تحلیل شدند.
یافته‌ها: مشکلات اصلی نوجوانان دارای والد مبتلا به سرطان در هفت تم اصلی قرار داشت، که در بین آنها مشکلات روانشناختی نوجوانان دارای بیشترین کدها بود که با تم نوجوانی از جنس بلور به تفصیل به آن پرداخته شد.
نتیجه‌گیری: مشکلات روانشناختی نوجوانان دارای والد مبتلا به سرطان در کشور ایران نیز بسیار مشابه با نوجوانان دیگر کشورها است، با این تفاوت که در ایران برنامه آموزشی- حمایتی خاصی که به تقلیل این مشکلات بیانجامد، وجود ندرد و لذا در این راستا باید نسبت به تهیه این برنامه و اجرایی شدن آن اقدامات لازم صورت پذیرد.
واژگان کلیدی: سرطان، نوجوان، والد، زندگی، مطالعه کیفی.