سابقه و هدف: سوختگی یکی از عوامل انتشار بیماری است و داروهای موضعی متفاوتی برای درمان سوختگی­ها استفاده می­شود. هدف این مطالعه، بررسی اثرات استفاده موضعی نانواکسید روی سوختگی پوست موش ماده بالغ نژاد NMRI بود.

روش بررسی: 30 موش ماده بالغ نژاد NMRI در گروه­های شاهد 1 (بدون سوختگی)، شاهد 2 (سوختگی بدون درمان)، شم (سوختگی و درمان با آب مقطر و تویین 20)، تجربی 1 ( سوختگی ودرمان با نانواکسید روی با غلظت 300 میلی­گرم)، تجربی 2 (سوختگی و درمان با نانو اکسید روی با غلظت 500میلی گرم) تقسیم شدند. در شرایط استریل و بی­هوشی، زخمی به قطر یک سانتی متر  پشت هر موش ایجاد شد. موش­ها به مدت 21 روز تیمار و سپس آسان­کشی شدند. ضخامت لایه شاخی، اپیدرم، درم، هیپودرم، تعداد فولیکول مو وتعداد رگ درمی و قطر رگ­ها، قطر زخم و اسکار مورد بررسی قرار گرفت.

یافته­ ها: قطر زخم و اسکار در تمامی گروه­ها کاهشی (001/0 >p) نسبت به شاهد 2داشتند. ضخامت لایه شاخی اپیدرم افزایشی (001/0>p) در گروه­های شاهد 1، شم، تجربی 1 و 2 نسبت به گروه شاهد 2 داشت. ضخامت هیپودرم در گروه­های شم (01/0>p)، شاهد 1، تجربی 1 و 2 افزایشی (001/0>p) نسبت به گروه شاهد 2 داشت. ضخامت درم در گروه­های شاهد 1، شم، تجربی 1 و 2 افزایشی (001/0>p) نسبت به گروه شاهد 2 داشت. تعداد فولیکول مو در گروه شاهد 1 کاهشی (01/0>p) نسبت به گروه شاهد 2 داشت. تعداد فولیکول مو در گروه­های شم (01/0>p)، تجربی 1 و 2 افزایش معنی­داری (001/0>p) نسبت به گروه شاهد 2 داشت. تعداد رگ درمی و قطر رگ درمی در گروه­ها اختلاف معنی­داری نسبت به گروه شاهد 2 نداشتند.

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که نانو اکسید روی بر ترمیم لایه های پوستی  سوخته  و فولیکول مو  تاثیر مناسبی دارد.

واژگان کلیدی: نانواکسید روی، سوختگی، درمان، اپی­درم، درم، پوست.