سابقه و هدف: این مطالعه به منظور مقایسه مصرف پروژسترون عضلانی و شیاف های پروژسترون در حمایت فاز لوتئال و بررسی نتایج و سودمندی هر کدام از این روش ها در سیکل های (Invitro Fertilization) IVFانجام شد.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 162 بیماری که کاندیدسیکل های Rapid Zift بودند، انتخاب شده و به 77 نفر سیکلوژست به میزان 400 میلی گرم دو بار در روز و به 85 بیمار پروژسترون به میزان 100 میلی گرم روزانه بطور عضلانی تجویز شد. متغیر های سن، مدت نازایی، تعداد فولیکول های حاصل شده، تعداد امبریو، میزان بارداری و سقط جنین در دو گروه مقایسه شد.
یافته ها: b-HCG در 3/27 درصد بیماران گروه سیکلوژست و 6/30 درصد بیماران گروه پروژسترون عضلانی مثبت بود (NS) .موارد حاملگی بالینی (حاملگی های تشخیص داده شده با سونوگرافی هفته 5) در گروه سیکلوژست 1/22 درصد و در گروه پروژسترون عضلانی 1/27 درصد بود و بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. فراوانی حاملگی ترم در گروه شیاف سیکلوژست 6/15 درصد و در گروه پروژسترون عضلانی 8/18 درصد بود (NS).
نتیجه گیری: در این مطالعه، موارد حاملگی در گروه پروژسترون عضلانی بیشتر بود، هر چند از لحاظ آماری اختلاف معنی داری با گروه سیکلوژست نداشت.