---

سابقه و هدف: آسپرژیلوزیس مهاجم یک عفونت فرصت طلب در بیماران دچار نقص ایمنی می باشد. آسپرژیلوس اولین عامل مرگ بدنبال پیوند اعضا و مشکلی عمده در درمان بدخیمی های خونی بخصوص لوسمی ها است. علی رغم پیشرفت قابل توجه در کنترل عفونت ها، آسپرژیلوزیس عامل عمده مرگ و میر بعد از پیوند می باشد.
روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته نگر بر روی ۲۴ بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس که در طی ۱۱ سال (۱۳۷۵ الی ۱۳۸۵) به بخش قارچ شناسی انستیتو پاستور ایران ارجاع شده بودند، انجام گرفت و عوامل زمینه ساز این عفونت بررسی شد. تشخیص بر اساس آزمایش مستقیم و کشت از نمونه بیمار بود.
یافته ها: شایع ترین محل جدا شدن قارچ، دستگاه تنفسی در ۷۵ درصد موارد بود. تمام بیماران دارای یک یا بیش از یک عامل زمینه ای جهت ابتلا به عفونت آسپرژیلوزیس بودند. بیشترین عوامل خطر در این بیماران، پیوند عضو، پیوند کلیه، بدخیمی های خونی و بیماری گرانولوماتوز مزمن بود. تب های بدون پاسخ به آنتی بیوتیک ها، اولین و شایع ترین علامت بیماری بود.
نتیجه گیری: آگاهی از عوامل خطر عفونت های قارچی مهاجم منجر به پیشرفت های قابل توجهی در کنترل این عفونت ها خواهد شد، هر چند تا کنترل مرگ و میر ناشی از عفونت های قارچی مهاجم در بیماران پرخطر هنوز راه زیادی در پیش داریم. دستیابی به شناخت بیماری و کوشش جهت تشخیص زودهنگام ممکن است در بهبود پیش آگهی بیماری موثر باشد. این بررسی تاکیدی است بر اینکه پزشکان بایستی در مواردی که بیمار تب بدون پاسخ به درمان های رایج دارد، بیماری های قارچی را در نظر داشته باشند.

---

---

سابقه و هدف: پیشرفت‌های حاصله در خصوص داروهای ضدسیستم ایمنی، بقای کوتاه مدت پیوندکلیه را افزایش داده، ولی بقای طولانی مدت، بهبود چندانی نداشته است. در راستای افزایش مدت بقای پیوندکلیه، لازم است عوامل تاثیرگذار را شناسایی کرد. هدف این مطالعه، بررسی مطالعاتی است که به شناسایی عوامل موثر بر بقای پیوند‌کلیه (قبل از انجام عمل پیوند) پرداخته‌اند.

روش بررسی: برای یافتن مستندات مرتبط، پایگاه داده‌های علمی، مورد جستجو قرار گرفت و بیش از دویست مستند بررسی شد. ابتدا عناوین یافته شده از نظر ارتباط موضوعی بررسی و در مرحله بعد چکیده از نظر ارتباط با هدف پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل منابع نیز بر اساس اهداف مطالعه، مستند بودن و پشتوانه منابع آن انجام شد، در نهایت شصت مقاله بررسی شد.

یافته­ها: بر اساس میزان فراوانی هر یک از عوامل محاسبه شده، سن اهداکننده و گیرنده، وضعیت اقتصادی ‌اجتماعی، نوع داروی سرکوبگر سیستم ایمنی، تطابق‌HLA، مدت زمان لیست انتظار پیوند، اهداکننده جسد یا زنده، دهه زمانی انجام پیوند، مدت زمان ایسکمی سرد و واکنش آنتی‌بادی با پنل، با فراوانی بالاتری نسبت به سایر عوامل در بقای پیوند کلیه موثر شناخته شدند.

نتیجه­ گیری: تاثیر تعدادی از عوامل بر بقای پیوند‌کلیه مورد تایید اکثر پژوهش‌ها بود، ولی در رابطه با برخی عوامل، در بین پژوهشگران اتفاق نظر وجود ندارد. جهت رفع این مشکل، مطالعه بر روی داده‌های بین‌المللی و همچنین بررسی پژوهش‌های صورت گرفته به روش متاآنالیز، جهت شناخت دقیق‌تر عوامل موثر بر بقای پیوند‌کلیه، پیشنهاد می‌شود.

واژگان کلیدی: پیوندکلیه، بقای پیوندکلیه، عوامل موثر بر بقای پیوندکلیه.