سابقه و هدف: شیوع عفونت با هلیکوباکترپیلوری در افراد مسن با شکایت دیس پپسی در ایران نامعلوم است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تظاهرات بالینی و یافته های اندوسکوپی/پاتولوژی در افراد مسن و بزرگسالان جوان در یک مرکز اموزشی است.

روش بررسی: در این مطالعه، که در طی شش ماه در یک بیمارستان آموزشی انجام شد، تمامی بیماران بالاتر از سن ۱۸ سال با شکایت دیس پپسی وارد مطالعه شدند. بیماران در دو گروه بالا و زیر ۶۰ سال معاینه و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند. برای به دست اوردن ارتباط ما بین علایم و یافته­های اندوسکوپی-پاتولوژی با سن از روش آماری کای دو استفاده شد.

یافته­ ها: در کل ۵۰۰ بیمار که ۲۵۰ نفرشان سن بالای ۶۰ سال داشتند، بررسی شدند. میانگین سنی افراد مسن و مابقی به ترتیب ۸/۲±۷۶ و ۳/۳±۴۱بود. شیوع عفونت هلیکوباکتر در افراد مسن  ۶۶%  و در بزرگسالان  جوان ۸/۳۴% بود (۰۰۵/۰=p). در یافته­های اندوسکوپی شیوع دئودنیت اروزیو و دفرمیتی دئودنوم و در یافته های پاتولوژی شیوع دیسپلازی و متاپلازی با افزایش سن افزایش   می­یافت (۰۵/۰>p).

نتیجه­گیری: اندوسکوپی فوقانی دستگاه گوارش شاید یک روش مناسب غربالگری در افراد مسن برای کشف هلیکوباکتر پیلوری و عوارض وابسته به آن مانند دیسپلازی ومتاپلازی باشد.

واژگان کلیدی: دیس پپسی،  اندوسکوپی فوقانی، سالمندان.