محمد کارگر ، مریم باقرنژاد ، عباس دوستی ،
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( پاييز ۱۳۸۸ )
چکیده
سابقه و هدف: مترونیدازول یکی از کلیدی ترین آنتی بیوتیک های رژیم های درمانی عفونت هلیکوباکترپیلوری است. هدف از این پژوهش، تعیین مقاومت به مترونیدازول در سویه های هلیکوباکترپیلوری جدا شده از بیماران ساکن در شهرکرد می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی - توصیفی، در تابستان ۱۳۸۶ از بین بیمارانی که به بخش اندوسکوپی بیمارستان هاجر شهرکرد مراجعه نموده بودند، ۲۶۳ بیمار به طور تصادفی انتخاب بررسی گردیدند. نمونه های بیوپسی بر روی محیط انتخابی بروسلاآگار و تحت شرایط استاندارد ۷ روز گرم خانه گذاری شد. برای تعیین هویت هلیکوباکترپیلوری از روش رنگ آمیزی گرم، اوره آز، کاتالاز، اکسیداز و از روش PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) به منظور شناسایی ژن ureC استفاده گردید. مقاومت به مترونیدازول با روش استاندارد دیسک دیفیوژن(Clinical and Laboratory Standards Institute) CLSIمورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: میزان آلودگی با روش های RUT (آزمون اوره آز سریع)، کشت و PCR به ترتیب ۵۴,۳۷ درصد، ۸۴ درصد و ۸۴.۷۹ درصد شناسایی گردید. از سویه های جدا شده، ۴۹ سویه مقاوم (۵۸.۳۳ درصد) و ۷ سویه نیمه حساس (۸.۳۳ درصد) به مترونیدازول شناسایی گردید. از ۴۹ بیمار مقاوم به مترونیدازول به ترتیب ۳۲.۶۵ درصد، ۲۰.۴۰ درصد، ۱۲.۲۴ درصد، ۶.۱۰ درصد، ۴.۸۰ درصد و ۲۴.۴۸ درصد از بیماران مبتلا به گاستریت، زخم معده، زخم دوازدهه، التهاب مری، سرطان معده و بدون بیماری بودند. بین مقاومت به مترونیدازول و جنس زن ارتباط معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: به دلیل مقاومت بالا به مترونیدازول در بیماران مورد پژوهش، ضرورت جایگزینی آن با سایر آنتی بیوتیک ها در رژیم درمانی وجود دارد.
