دکتر همایون واحدی، دکتر قدرتاله منتظری، دکتر نگین نوری، دکتر گلرخ الفتی، دکتر شبنم گلستان، دکتر آرزو استخری، دکتر شیفته عابدیان، دکتر رضا ملک زاده،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۸۴ )
چکیده
سابقه و هدف: اثر هلیکوباکترپیلوری در پیشرفت و یا محافظت از رفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux Disease: GERD) هنوز نامشخص است و نتایج مطالعات در این زمینه متناقض هستند. در این مطالعه، اثر ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری را بر روی GERD با استفاده از ثبت ۲۴ ساعته PH مری ارزیابی کردیم.
روش بررسی: ۱۴ بیمار با زخم دئودنوم یا دئودنیت اروزیو بدون هیچگونه شواهد بالینی و آندوسکوپیکی از GERD وارد مطالعه شدند. ثبت ۲۴ ساعته PH مری یکبار قبل از ریشه کنی هلیکوباکتر و بار دیگر ۱۲ ماه بعد از ریشه کنی این باکتری انجام گرفت. سپس رتبه ای براساس سیستم رتبه بندی DeMeester داده شد. تشخیص هلیکوباکترپیلوری قبل از ریشه کنی با استفاده از آزمون اوره آز سریع (Rapid Urease Test:RUT) و بعد از ریشه کنی به وسیله آزمون تنفسی اوره (Urea Breath Test:UBT) صورت گرفت.
یافته ها: میانگین سنی بیماران ۲/۱۰۶/۴۱ سال بود. میانگین رتبه های مربوط به ثبت PH ۲۴ ساعته مری قبل از ریشه کنی۳/۴۸/۶ و بعد از ریشه کنی ۹/۳ ۴/۵ بود (NS). تنها علامتی که در بیماران قبل و بعد از درمان تغییر واضحی داشت درد اپیگاستر بود (۰۱/۰p<).
نتیجه گیری: ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری هیچ تأثیری بر روی رتبه های ثبت ۲۴ ساعته PH مری نداشت. تنها درد اپی گاستر بعد از ریشه کنی به طور واضحی کاهش یافت.
.
