---

---

سابقه و هدف: سنگهای ادراری سومین بیماری شایع دستگاه ادراری می باشند. امروزه بیش از ??% سنگهای کلیوی با میزان موفقیت ??-۶۸ درصد با روش سنگ شکنیبرون اندامی(ESWL) درمان می گردند. یکی از عوارض وخیم و نادر این روش پانکراتیت حاد میباشد. هدف مطالعه حاضر بررسی احتمال آسیب پانکراس بدنبال سنگ شکنیبرون اندامیکلیه هااست.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی ۸۷ بیمار مبتلا به سنگ کلیه در ۶ ماهه اول سال ???? در شهر مشهد انجام شد. در تمامی بیماران علاوه بر پر کردن پرسشنامه مبتنی بر اطلاعات دموگرافیک و مشخصات سنگ و مختصات امواج شوکی، سطح سرمی آنزیمهای آمیلاز و لیپاز، قبل و ?? ساعت پس از سنگ شکنی در یک آزمایشگاه واحداندازه گیریو سپس اطلاعات بانرم افزارSPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: از ?۷ بیمار مورد مطالعه ۷/۶۶% مرد و ?/??% زن با میانگین سنی ?? سال بودند. در ?? بیمار سنگ در کلیه راست و در ?? نفر در کلیه چپ بود. سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بترتیب در ?/??% و ۶?% بیماران پس از سنگ شکنی افزایش یافت که بجز در ? بیمار، این افزایش در محدوده نرمال بود. افزایش آمیلاز ارتباط مستقیم ومعنی داریبا افزایش لیپاز داشت (P=۰,۰۰۰۱). فراوانی موارد افزایش آمیلاز و لیپاز سرم در سنگ شکنی کلیه چپ بیشتر از راست بود. فقط در یک مورد سطح سرمی آمیلاز و لیپاز بطور بارزی پس از سنگ شکنی کلیه راست افزایش یافت.
نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر، علیرغمبی خطربودن امواجESWL برای پانکراس، توصیهمی شودجهت تشخیص زودهنگام موارد نادر پانکراتیت حاد، سطح سرمی آمیلاز و یا لیپاز سرم پس از سنگ شکنی کلیه راست اندازه گیری شود.

---

---

 

سابقه و هدف: در بسیاری از بیمارانی که مبتلا به هرنی اینگوئینال هستند و تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند برای تخلیه خون و مایعات جمع شده در محل جراحی از هموواک استفاده می‌شود.

 روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد ۸۶ بیمار به صورت تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. بیماران با استفاده از روش لیختن اشتاین جراحی شدند. در یک گروه هموواک کارگذاشته شد و در گروه دیگر کارگذاشته نشد. نتایج کوتاه مدت عمل جراحی در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.

یافته­ها: در بیماران گروه دارای هموواک ۲۰ بیمار درد خفیف، ۱۶ بیمار  درد متوسط و ۵ بیمار  درد شدید داشتند. این نسبت‌ها در بیماران گروه فاقد هموواک به ترتیب ۱۹  ، ۲۰   و ۲ نفر  بود. شدت اسکار در گروه دارای هموواک در ۲۱ بیمار  خفیف، در ۲۰ بیمار  متوسط و در ۲ بیمار  شدید بود، در حالی که در گروه بدون هموواک این نسبت‌ها به ترتیب ۲۵  ، ۱۶  و ۲ بیمار بود. تورم محل جراحی در بیماران گروه دارای هموواک در ۲۳ بیمار  خفیف و در ۲۰ بیمار  متوسط بوده و موردی از تورم شدید دیده نشد، اما در گروه بدون هموواک در ۳۱ بیمار خفیف، در ۱۱ بیمار  متوسط و در ۱ بیمار  شدید بوده است.

نتیجهگیری نتایج مطالعه نشان می­دهد که عوارض جراحی شامل درد، اسکار و تورم ناحیه با استفاده یا عدم استفاده از هموواک رابطه­ای ندارد و  استفاده روتین­

 از همووگ در هرنیورافی لیختن اشتاین در همه بیماران مفید نیست

---

سابقه و هدف: Matridex شامل پلیمرهای هیالورنیک اسید، هیپرملوزیس و مولکولهای هیالن B و دکسترانEAD- Sephaden / Pharmacia / Piscatway) ) است که روی ماکروفاژها و فیبروبلاستها اثر کرده و تولید بافت نرم میکند. در این تحقیق، هدف بررسی اثر بخشی و عوارض ماتریدکس در تصحیح فرورفتگی های پوستی می باشد. روش بررسی: ۵۰ بیمار مراجعه کننده به کلینیک های دانشگاه آزاد جهت تصحیح فرورفتگی های پوستی مورد مطالعه قرار گرفتند. ویزیت بیماران ۲ هفته، سه و ۶ ماه و یک سال بعد از تزریق بود. درجه عمق ضایعات و بروز عوارض در ویزیت ها مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با نرم افزار آماری SPSS انجام شد.
 یافته ها: در ۷۸ درصد بیماران بعد از شش ماه، ماتریدکس از بین نرفت و پس از یک سال در ۱۶ درصد موارد این ماده در محل تزریق مشاهده شد. بین محل تزریق و ماندگاری، بعد ۶ ماه و یک سال رابطه معنی‌داری مشاهده شد. ۸/۸۱ درصد محل چین نازولابیال و ۲/۱۸درصد ناحیه بین دو ابرو پس از ۶ ماه کاملا از بین رفت. بعد از ۶ ماه، رابطه معنی‌داری بین حجم تزریق با میزان ماندگاری مشاهده نشد، ولی پس از یک سال رابطه معنی‌داری وجود داشت. رابطه معنی داری بین عمق ضایعات در زمان مراجعه و ۶ ماه و یک سال پس از تزریق مشاهده شد. ۱۶ درصد بیماران دچار عوارض کوتاه مدت شدند.
نتیجه گیری: Matridex بین ۶ ماه تا یک سال و در عده‌ای بیش از یک سال ماندگاری داشت و هیچ گونه عارضه مهمی به دنبال تزریق این ماده مشاهده نشد.

---

سابقه و هدف: کوئینین برای درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله آرتریت روماتوئید و مالاریا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ماده با وجود داشتن خواص درمانی بسیار، دارای عوارض جانبی متعددی نیزمی‌باشد که این مطالعه به بررسی میزان تاثیر این ماده بر روی زمان تاخیر و دامنه نوسان ثبت شده در پتانسیل برانگیخته از بینایی بر اساس دوزهای مختلف پرداخت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از ۵۰ سر موش سوری نر به عنوان گروه شاهد استفاده شد و ۵ گروه ده تایی از موش‌ها نیز برای دوزهای ۵/۲، ۵/۱۲، ۲۵، ۵۰ و ۵/۶۲ از کوئینین و یک گروه ۱۰ تایی از دوز ۷۰ برای عصاره استونی گیاه در نظر گرفته شدند که به مدت ۱۴ روز به صورت داخل صفاقی تزریق شدند و زمان تاخیر و دامنه نوسان پتانسیل برانگیخته از بینایی در گروه‌های مختلف اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: زمان تاخیر در دوزهای مختلف به میزان معنی‌داری (۰۵/۰> p) با افزایش دوز افزایش یافت و دامنه نوسان در دوزهای مختلف نیز به میزان معنی‌داری به طور معکوس با افزایش دوز کاهش یافت (۰۵/۰> p).
نتیجه‌گیری: کوئینین باعث افزایش زمان تاخیر و کاهش دامنه نوسان وابسته به دوز شده و منجر به کاهش دید می‌گردد که به نظر می‌رسد این نتایج در اثر رسوب کوئینین بر روی رشته‌های عصبی و سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای است و در نتیجه سبب افزایش زمان تاخیر رسیدن پیام بینایی از شبکیه به فووآ می‌شود.

---

سابقه و هدف: توکسوپلاسموزیس بیماری انگلی ناشی از عفونت با توکسوپلاسما گوندئی می باشد که می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن را درگیر نماید و بیشترین شیوع آن در کشورهای آسیایی می‌باشد. روش‌های مختلفی برای تشخیص اختلالات بینایی در مبتلایان به توکسوپلاسموزیس وجود دارد. یکی از این روش‌های غیرتهاجمی، الکترواوکولوگرام (EOG) است که عملکرد بینایی را در مبتلایان به توکسوپلاسموزیس ارزیابی می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی اختلالات EOG در بیماران مبتلا به توکسوپلاسموزیس چشمی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۵۰ فرد ارجاع شده به کلینیک قدس تهران طی سا‌ل‌های ۹۱-۹۰ وارد مطالعه شدند که شامل ۲۵ نفر مبتلا به توکسوپلاسموزیس چشمی به عنوان گروه مورد و ۲۵ نفر بدون توکسوپلاسموزیس و سایر بیماری‌های جشمی به عنوان گروه شاهد بودند. دو گروه تحت EOG قرار گرفتند و نتایج به دست آمده در دو گروه مقایسه شدند.
یافته‌ها: میانگین (± انحراف معیار) اندکس آردن در گروه مورد ۲۵/۰±۳۵/۱ و در گروه شاهد ۳۱/۰±۳/۲ بود و اختلاف آماری معنی‌داری را بین دو گروه مذکور نشان داد (۰۰۰۱/۰=P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می‌شود که اختلالات EOG در بیماران توکسوپلاسموزیس بیش از جمعیت شاهد است.
واژگان کلیدی: توکسوپلاسموزیس، عوارض چشمی، الکترواکولوگرام.

---

سابقه و هدف: بیماری ام اس که با تخریب میلین سلول­های عصبی همراه است برای مبتلایان مشکلات فراوان حسی حرکتی ایجاد می­کند و زندگی­شان را مختل می­کند. یکی از داروهای درمان این بیماری گلاتیرامر می باشد که به عنوان یک پپتید در دوز ۲۰ میلی گرم به شکل روزانه تزریق می­شود که تحمل تزریق هر روزه آن برای دوره طولانی طاقت فرسا است. از سویی عوارض محل تزریق نیز برای بیمار آزار رسان است. در این پروژه سعی شد با استفاده از فناوری نانو، امکان آهسته رهش نمودن دارو ایجاد شود تا علاوه بر اطمینان از کاهش تغییرات سطح خونی دارو، فاصله تزریق­ها وبه تبع آن تحمل بیمار افزایش یابد.
روش بررسی: در این پروژه نانوذرات جامد لیپیدی (SLNs: Solid Lipid Nanoparticles ) از داروی گلاتیرامر بر روی حامل­های کلسترولی با روش هموژنیزاسیون با دور بالا تهیه شد. سایز و پتانسیل زتای ذرات مورد بررسی قرار گرفت، مورفولوژی ذرات با کمک SEM  (Scanning Electron Microscopy ) بررسی شد و در نهایت میزان بارگیری و الگوی رهایش دارو مطالعه شد. جهت افزایش پایداری نانو ذرات تهیه شده، انجماد سرمایی به کمک مانیتول به عنوان محافظ سرمایی یا Cryoprotectant در برنامه تحقیق قرار گرفت.   
یافته ها:  نتایج نشان دادند ذرات تهیه شده با داشتن سایز کمتر از ۳۰۰ نانومتر و شاخص پراکندگی (PDI: Polydispersity Index ) کمتر از ۵/۰، میزان بارگیری دارو بیش از ۷۴ % و رهش بیش از ۶ روزه می­توانند کاندید مناسبی برای جایگزینی درمان فعلی با این سیستم دارورسانی باشند.
نتیجه­ گیری: به نظر می رسد دارورسانی گلاتیرامر به کمک فناوری نانو می­تواند راهکار جدیدی برای حل مشکلات موجود در کنترل ام اس با این دارو در آینده فراهم سازد.

---

سابقه و هدف: کووید۱۹، پاندمی نوظهور کشنده، مسری و عوارض بالا معرفی شده که تاثیرات ناگواری بر ارگان­ها دارد. با توجه به اثرات مبهم بیماری بر سیستم کلیوی-ادراری، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اختلالات ادراری، الکترولیتی و عملکردی کلیه انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه ­۵۱۸ بیمار مبتلا به کووید۱۹ بستری در بیمارستان­های دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، بین فروردین۱۳۹۸تا اردیبهشت­ ۱۴۰۱، با داشتن معیارهای ورود انتخاب شدند. پارامترهای دموگرافیک (سن و جنسیت) و آزمایشگاهی )اختلالات عملکردی ، ادراری، الکترولیتی) از پرونده­های بیماران استخراج و بررسی شد. 
یافته­ها: فراوانی مرگ ۵/۶ درصد بود. درمقایسه بیماران فوتی نسبت به بهبودیافته، سن (۶۰/۱۱ ± ۷/۶۷ در مقابل ۵۰/۱۰ ± ۰۷/۵۹ سال؛ ۰۳۲/۰ = P)، کراتینین (۰۸/۱ ± ۶۴/۱ در مقابل ۶۹/۰ ± ۱۷/۱ میکرومول/لیتر)، اوره (۵۵/۷۷ ± ۰۶/۹۱ در مقابل ۱۷/۳۰ ± ۴۸/۳۹ میلی­مول/ لیتر ) با تفاوت معنی­داری بالاتر و GFR (۲۸/۲۲ ± ۰۴/۴۷ در مقابل ۵۴/۲۲ ± ۷۲/۶۵ میلی­لیتر/ دقیقه) پایین­تر بود ( ۰۰۱/۰> P). فراوانی مرگ با کراتنین بالا (۷۸/۳ =RR)، اوره­ (۸۳/۵ =RR) (۰۰۱/۰ =P) و GFR پایین (۱۷/۳ =RR (۰۲۱/۰ =P) رابطه معنی­داری داشت. فراوانی مرگ در مردان (۰۲۵/۰ = P)، هیپرکالمی (۰۰۲/۰ = P) و آلکالوز (۰۳۷/۰ = P) با تفاوت معنی­داری بالاتر بود.
نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، شناخت سریع­ بیماران دارای خطر آسیب کلیوی و آمادگی جهت کنترل فاکتورهای خطر و برنامه­ریزی برای پیشگیری و تشخیص و درمان به­موقع در مراحل اولیه، ضروری است و انجام آن پیشنهاد می­شود.
 

---

سابقه و هدف: مراکز اطلاع رسانی داروها و سموم با هدف دسترسی آسان، معتبر و قابل اعتماد به اطلاعات دارویی و درمان مسمومیت­ها با گروه هدف عموم مردم و گروه علوم پزشکی در معاونت غذا و دارو وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و دانشگاههای علوم پزشکی شروع به کار کرده­اند.
روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر، بر روی داده­های جمع شده از مرکز ملی و مراکز دانشگاهی تحت هدایت ستاد مرکزی اطلاع رسانی داروها و سموم در سالهای ۱۳۹۰، ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۴ انجام شد. 
یافته­ها: مراکز در طول این ۴ سال در حدود یک میلیون تماس ثبت شده داشتند که به ترتیب ۲۴۹۸۷۳، ۲۲۴۳۶۸، ۲۳۵۷۶۹ و ۲۵۰۳۶۷ نفر در سالهای مورد مطالعه بودند. در حدود  ۴ %± ۲/۶۴ % از تماس گیرندگان خانم بودند. بیشترین تماس از طرف بیماران (۲/۱ %± ۵/۵۴ %) انجام شد. بیشترین تماس گیرندگان در بازه سنی  ۳۰-۱۹ سال بودند و بیشتر تماس­ها با موضوع عوارض ناخواسته دارویی (ADR) انجام شد (۹۶/۰ % ± ۶/۱۵ %).
نتیجه­گیری: روند افزایشی تماس­ها نشانگر افزایش نیاز عمومی به استفاده از خدمات این مراکز است. نیاز به خط جداگانه پاسخگویی برای همکاران گروه پزشکی به شدت احساس می­شود. همچنین با توجه به نوع سوالات ثبت شده،  تقویت و توسعه برنامه­های آگاهی رسانی و آموزش به بیماران و خانواده­های ایشان در زوایای مختلف دارو درمانی ضروری به نظر می­رسد.