سابقه و هدف: در بسیاری از بیمارانی که مبتلا به هرنی اینگوئینال هستند و تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند برای تخلیه خون و مایعات جمع شده در محل جراحی از هموواک استفاده می‌شود.

 روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد ۸۶ بیمار به صورت تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. بیماران با استفاده از روش لیختن اشتاین جراحی شدند. در یک گروه هموواک کارگذاشته شد و در گروه دیگر کارگذاشته نشد. نتایج کوتاه مدت عمل جراحی در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.

یافته­ها: در بیماران گروه دارای هموواک ۲۰ بیمار درد خفیف، ۱۶ بیمار  درد متوسط و ۵ بیمار  درد شدید داشتند. این نسبت‌ها در بیماران گروه فاقد هموواک به ترتیب ۱۹  ، ۲۰   و ۲ نفر  بود. شدت اسکار در گروه دارای هموواک در ۲۱ بیمار  خفیف، در ۲۰ بیمار  متوسط و در ۲ بیمار  شدید بود، در حالی که در گروه بدون هموواک این نسبت‌ها به ترتیب ۲۵  ، ۱۶  و ۲ بیمار بود. تورم محل جراحی در بیماران گروه دارای هموواک در ۲۳ بیمار  خفیف و در ۲۰ بیمار  متوسط بوده و موردی از تورم شدید دیده نشد، اما در گروه بدون هموواک در ۳۱ بیمار خفیف، در ۱۱ بیمار  متوسط و در ۱ بیمار  شدید بوده است.

نتیجهگیری نتایج مطالعه نشان می­دهد که عوارض جراحی شامل درد، اسکار و تورم ناحیه با استفاده یا عدم استفاده از هموواک رابطه­ای ندارد و  استفاده روتین­

 از همووگ در هرنیورافی لیختن اشتاین در همه بیماران مفید نیست