---

سابقه و هدف: هیپرتانسیون شایع ترین عارضه طبی حاملگی به شمار می رود. نوعی از اختلالات هیپرتانسیون که منحصرا در حاملگی دیده می شود پره اکلامپسی نام دارد که میزان شیوع آن ۷-۲ درصد است. شیوع آن در زنان نولی پار بیشتر و به ۷-۶ درصد می رسد. با توجه به اینکه در سرم زنان مبتلا به پره اکلامپسی، فعالیت آنتی اکسیدان کاهش چشم گیری پیدا می کند، ممکن است که درمان با آنتی اکسیدان در پیشگیری از پره اکلامپسی سودمند باشد. لذا بر آن شدیم تا تاثیر ویتامینC(آنتی اکسیدان) را در جلوگیری از بروز پره اکلامپسی زنان نولی پار بررسی کنیم.
روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای، دو گروه ۱۰۰ نفری از زنان نولی پاری که هیچ بیماری سیستمیکی نداشتند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. به یک گروه ویتامین C با دوز ۱۰۰۰ میلی گرم روزانه که بین هفته ۱۲ تا ۲۲ حاملگی شروع و تا پایان بارداری ادامه می یافت، تجویز شد و گروه دوم فقط تحت نظر گرفته شد.
یافته ها: اکثر مادران مبتلا به پره اکلامپسی، در گروه سنی ۲۵–۲۱ سال و با اندکس توده بدنی(BMI)؛ ??-?? کیلوگرم بر متر مربع (Overweight) بودند. میزان پره اکلامپسی، زایمان پره ترم و SGA در گروه ویتامین C به ترتیب ۶، ۳ و ۴ درصد بود، در حالی که این میزان در گروه شاهد به ترتیب ۶، ۷ و ۷ درصد بود.
نتیجه گیری: این مطالعه هیچ رابطه معنی داری بین مصرف ویتامین C با پره اکلامپسی، زایمان پره ترم و LBW و SGA را نشان نداد.

---

سابقه و هدف: ارتباط بین حفظ وزن بعد از زایمان و BMI مادر قبل از بارداری و پاریتی بحث برانگیز است. حفظ وزن افزایش یافته در طی بارداری می تواند یک عامل مهم در عوارض مرتبط با چاقی باشد. این مطالعه جهت تعیین تاثیر BMI مادر قبل از بارداری و پاریتی بر روی تغییرات وزن و BMI شش ماه پس از زایمان انجام شد.
روش بررسی: در مطالعه ای توصیفی-طولی، ۵۰۳ زن زایمان کرده ۱۵ تا ۴۵ سال که زایمانی ترم و بدون عارضه داشتند و منحصرا تا شش ماه پس از زایمان، از شیر خود جهت تغذیه فرزندشان استفاده می کردند، تا شش ماه پس از زایمان در بیمارستان جواهری و سایر مراکز وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی در سال ۱۳۸۵ مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه قد و وزن زنان اندازه گرفته شد. اثر BMI مادر در قبل از بارداری بر روی تغییرات وزن شش ماه پس از زایمان در پاریتی ثابت و هم چنین اثر پاریتی بر روی تغییرات وزن شش ماه پس از زایمان در BMI ثابت بررسی شد.
یافته ها: ارتباطی بین پاریتی، قد، درآمد خانوادگی، وسیله پیشگیری از بارداری، روش زایمان و سن با تغییرات وزن شش ماه پس از زایمان وجود نداشت. اما در پاریتی ثابت (پاریتی بیشتر از دو)، ارتباطی بین BMI قبل از بارداری و تغییرات وزن شش ماه پس از زایمان وجود داشت.ن
تیجه گیری: بر اساس دانسته های ما، زنان با وزن بیش از حد قبل از بارداری، اگر پاریتی ۳ و یا بیشتر باشد، خطر بیشتری برای حفظ وزن دارند. این یافته ها از نیاز به راهنمایی هایی جهت پیشگیری از حفظ وزن بیش از حد مرتبط با بارداری حمایت می کند.

---

سابقه و هدف: اختلالات خلقی و رفتاری در جوامع امروز بسیار مشهود است، به عبارتی، کمتر کسی در برابر اختلالات روانی مصونیت دارد. همچنین، پیچیدگی‌های جاری تمدن، سرعت تغییرات و بسیاری عوامل دیگر اختلالات وزن را در جوامع سبب شده است. اختلالات خلقی درصورت تداوم بر کیفیت زندگی تاثیر گذارده و به سختی مهار می‌شود و از سوی دیگر تغییرات وزن، به خصوص به شکل افزایش آن، از معضلات کنونی جهان به حساب می‌آید . لذا، این مطالعه با هدف تعیین سطح اضطراب، استرس، میزان افسردگی و همبستگی آن با شاخص توده بدنی (BMI) در دانشجویان پرستاری دانشگاه ازاد اسلامی واحد پزشکی تهران در سال ۱۳۹۰-۱۳۸۹ صورت گرفت.
روش بررسی: دراین پژوهش همبستگی- همخوانی، ۳۰۰ نفر از دانشجویان پرستاری به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار گرد آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بود که قسمت اوّل، برخی مشخصه‌های فردی و قسمت دوّم شامل معیار استاندارد سنجش افسردگی، اضطراب و استرس DASS ۲۱ بود. کلیه سؤالات بر اساس اهداف ویژه پژوهش طرح ریزی شده بود.
یافته‌ها: اگرچه پراکندگی تمام متغیرها در سطح وسیعی قرارداشت، ولی اکثریت افراد نمونه دچار اضطراب، استرس و افسردگی نبودند و شاخص توده بدنی آنها نیز در محدوده طبیعی قرار داشت. همچنین بین میزان افسردگی، اضطراب و استرس (به طور جداگانه) با میزان شاخص توده بدنی همبستگی معنی‌دار آماری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که اکثریت افراد نمونه فاقد اختلالات خلقی و وزنی بوده و بین هر یک از حالات اضطراب و افسردگی و استرس با شاخص توده بدنی همبستگی وجود ندارد.

---

سابقه و هدف: کوید-۱۹ به عنوان یک پاندمی تاثیرات گسترده­ای بر سلامت جسمانی و روانی افراد جامعه و ورزشکاران داشته است. این مطالعه با هدف مقایسه نیمرخ سلامت جسمانی و روانی دوران قبل و پس از قرنطینه کووید-۱۹ در شناگران زن نخبه شهر مشهد انجام شد.
روش بررسی: بیست و هفت شناگر زن از ۲ سال قبل تا بعد از قرنطینه کووید-۱۹ مورد بررسی قرار گرفتند. آمادگی بدنی ادراک شده (وضعیت بدنی، انعطاف پذیری، وضعیت عضلانی و ترکیب بدن) ، سطح فعالیت بدنی و نیمرخ روانی شرکت کنندگان اندازه گیری شد. از آزمون تی زوجی برای تعیین تفاوت متغیرهای پژوهش قبل و بعد از قرنطینه کوید-۱۹ استفاده شد. 
یافته­ها: شرکت کنندگان افزایش قابل توجهی در متغیرهای افسردگی (۰۰۱/۰ = p)، اضطراب (۰۲۴/۰= p)، استرس (۰۰۱/۰ = p)، تنهایی (۰۰۱/۰ = p) وBMI  (۰۰۱/۰ = p) و کاهش معنی‌داری در سطح فعالیت بدنی (۰۲۳/۰ = p)، خرده مقیاس­ها و نمره کل آمادگی بدنی ادراک شده (۰۰۱/۰= p) را پس از پایان دو سال دوران قرنطینه نشان دادند.
نتیجه­گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد کاهش سطح فعالیت بدنی طی اپیدمی کوید-۱۹ می­تواند اثرات منفی بر پروفایل روانی و BMI در ورزشکاران حرفه­ای داشته باشد. بنابراین، باید برنامه­ ریزی لازم جهت حفظ سطح فعالیت بدنی به صورت ایمن توسط مربیان و برنامه­ریزان ورزشی تیم­های حرفه­ای و ملی صورت پذیرد.