سابقه و هدف: هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضد قارچی عصاره پوسته تازه پسته بر روی چند قارچ درماتوفیت و ساپروفیت شایع در ایران به منظور جایگزین کردن یک داروی گیاهی به جای داروهای شیمیایی موجود بود. روش بررسی: بعد از جمع آوری نمونه های پوست پسته و خشک و پودر کردن آن، عصاره گیری به روش پرکولاسیون با حلال های متانول و n-هگزان انجام شد. سپس برای آگاهی از اثر ضد قارچی این ماده بر روی قارچ های مختلف ترایکوفایتون منتاگروفایتیس، میکروسپوروم کانیس، اپیدرموفایتون فلوکوزوم، آسپرژیلوس نایجر و کاندیدا آلبیکنس و نیز تعیین MIC و MBC احتمالی، رقت های مختلف عصاره از 30-600 mg/ml بر روی هر یک از قارچ های مورد آزمایش در محیط کشت اثر داده شد. حداقل غلظت مهار کننده و نیز حداقل غلظت کشندگی آنها در صورت امکان با دو روشdisc diffusion وbroth dilution تعیین گردید. یافته ها: عصاره n هگزانی در روش disc diffusion بر روی هیچیک از قارچ ها نتیجه قابل توجهی نشان نداد، در حالی که در روش broth dilution رقت 30mg/ml باعث توقف رشد اپیدرموفایتون فلوکوزوم شد و MIC آن برای میکروسپوروم کانیس برابر 450mg/ml برآورد گردید. در مورد عصاره متانولی در روش broth dilution رقت 60mg/ml برای اپیدرموفایتون فلوکوزوم و ترایکوفایتون منتاگروفایتیس و رقت 240mg/ml برای میکروسپوروم کانیس مهار کننده بود. در روش disc diffusion در اطراف عصاره خالص در ترایکوفایتون منتاگروفایتیس هاله عدم رشدی در حدود 17 میلی متر مشاهده شد، در حالیکه هاله اطراف سایر دیسک ها در حدود 1 میلی متر بود. این عصاره ها فاقد اثر برروی آسپرژیلوس نایجر بودند، اما در مورد کاندیدا آلبیکنس در120mg/mlمهار رشد و در 600mg/ml اثر کشندگی نشان می دادند. نتیجه گیری: عصاره پوسته تازه پسته دارای اثرات ضد قارچی متفاوت بر روی پنج قارچ مورد بررسی می باشد.
Keivani S, Salamat F, Emami M, Adimi P, Amin G. In vitro evaluation of the susceptibility of dermatophytic and saprophytic fungi to Pistacia vera's pericarp extract. MEDICAL SCIENCES 2006; 16 (3) :135-140 URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-114-fa.html
کیوانی سوگل، سلامت فیروزه، امامی مسعود، عدیمی پروانه، امین غلام رضا. بررسی اثر عصاره پوسته تازه پسته در جلوگیری از رشد قارچ های درماتوفیت و ساپروفیت در شرایط آزمایشگاهی. فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1385; 16 (3) :135-140