1- دکترای تخصصی ایمونو هماتولوژی، گروه هماتولوژی و بانک خون، مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران 2- دکترای تخصصی فارماکولوژی، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی و گروه فارماکولوژی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاداسلامی، تهران،ایران 3- دانشجوی کارشناسی ارشد معماری کامپیوتر، دانشکده مهندسی کامپیوتر، دانشگاه شهید بهشتی 4- دکترای تخصصی فارماکولوژی، گروه فارماکولوژی، واحد علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاداسلامی، تهران،ایران ، hosseinjafari55@ymail.com
چکیده: (5184 مشاهده)
سابقه و هدف:از آنجایی که افسردگی یکی از بیماری شایع جهان است و به دلیل عدم پاسخ مناسب به درمانهای معمولی، استفاده از میدانهای مغناطیسی به عنوان درمانهای جایگزین مورد توجه قرار گرفته است؛ لذا در مطالعه حاضر اثر میدان مغناطیسی با فرکانس پایین در درمان افسردگی بررسی شد.
روش بررسی:این مطالعه تجربی، بر روی 32رأس موش سوری نر ( آلبینو، وزن متوسط 30گرم) پس از تطابق آنها با حیوان خانه انجام گرفت. حیوانات در 4 گروه دسته بندی شدند (8=n). تزریق رزرپین در مقدار بالا در چهار گروه انجام گرفت و 3 گروه از آنها در معرض میدان مغناطیسی در فرکانس های 10، 25 و 50 هرتز با شدت µT250 برای یک هفته و روزانه 30 دقیقه قرار گرفتند. در این 3 گروه، علایم افسردگی (آرام بخشی، حرکات چرخشی و شنا)، اسهال، خونریزی در چشمها ،پاها و دستها، مشاهده و با گروه شاهد مقایسه شد.
یافته ها: افسردگی ناشی از رزرپین سبب آرام بخشی، اختلال در حرکات چرخشی و شنا و همچنین سبب اسهال، خونریزی از چشمها شد. آرام بخشی در10 و25 هرتز به طور معنیدار کاهش یافت. میدان مغناطیسی در همه فرکانسها، به خصوص 25 هرتز سبب کاهش معنیدار علایم افسردگی و سایر نشانهها شد. در شنا، میدان مغناطیسی 10 هرتز موثرترین فرکانس بود.
نتیجهگیری:یافتهها نشان داد که استفاده از فرکانس مغناطیسمیتواند بسیاری از علایم افسردگی ناشی از رزرپین را کاهش دهد.
Shahidi M, Hadipour Jahromy M, Jafari A, Jafari H. Behavioral effects of electromagnet field with low frequency on reserpine-treated mice. MEDICAL SCIENCES 2016; 26 (4) :213-221 URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-1172-fa.html
شهیدی مینو، هادیپورجهرمی مهسا، جعفری علیرضا، جعفری حسین. اثر میدان الکترومغناطیس با فرکانس پایین بر رفتارهای ناشی از رزرپین در موشهای سوری . فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1395; 26 (4) :213-221