1- دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران 2- دانشجوی دکترای مدیریت آموزش عالی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران ، shmohammadzadeh@yahoo.com 3- دکترای آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت ، ایران
چکیده: (6521 مشاهده)
سابقه و هدف:پریشانی اخلاقی، پدیده شناخته شدهای درحرفه پرستاری است که میتواند استرس جسمی روانی زیادی بر پرستاران وارد کند و باعث عدم رضایت آنان، کاهش کارایی و کیفیت مراقبتها شود. علل، فراوانی، شدت و اثر پریشانی اخلاقی با توجه به نوع بخش و بیمارستان متفاوت است. این مطالعه به منظور بررسی ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی (فراوانی، شدت، و اثر) و عوامل مرتبط با آن در پرستاران اورژانس انجام شد.
روش بررسی:این مطالعه مقطعی به روش سرشماری در میان 125 پرستار شاغل در 7 بیمارستان غیر آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه پریشانی اخلاقی هامریک "2012" جمع آوری شد و با آزمونهای آماری T- test، ANOVA و ضریب همبستگی Pearsonدر نرم افزار SPSS 21 تحلیل شد.
یافته ها:میانگین فراوانی پریشانی اخلاقی 58/0±4/1، شدت آن 92/0±7/1 از 4 و میانگین اثر آن 38/2±4 از 16 به دست امد که نشان میدهد پرستاران اورژانس از پریشانی اخلاقی در حد متوسطی رنج میبرند. ضریب همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و معنیداری بین تعداد پرستاران و تختهای موجود در بخش و ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی نشان داد (01/0>p).
نتیجهگیری:پریشانی اخلاقی در بخش اورژانس، اثرات منفی بر پرستاران، در ابعاد مختلف حرفه پرستاری و بیمارستان دارد. لذا برنامهریزان و تصمیم گیرندگان حوزه سلامت، باید در سطح کلان به این معضل اخلاقی توجه و برنامههای مناسب برای پیشگیری آن پیشنهاد کنند.
واژگان کلیدی:پریشانی اخلاقی، پرستار اورژانس، بیمارستان غیر آموزشی