|
مقایسه اثر مهارکنندههای مختلف بر روی آنزیم آروماتاز موثر درسرطان پستان
به کمک روش داکینگ مولکولی
|
محبوبه کیان1   ، الهام تازیکه لمسکی  2 |
1- دانشجوی دکتری، گروه شیمی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
2- دانشیار، گروه شیمی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران ، Elham.tazikeh@gorganiau.ac.ir |
|
|
چکیده: (2956 مشاهده) |
سابقه و هدف: آروماتاز، آنزیمی است که نقش مهمی در ایجاد سرطان گیرنده استروژن مثبت پستان دارد. استروژنها به دلیل نقشی که در رشد جنسی و تولید مثل دارند، در انسان و به طور عمده در زنان ضروری هستند. اثرات نامطلوب موجود در برخی مهارکنندههای آروماتاز، نیاز به کشف مهارکننده های جدید با توانایی گزینش پذیری بالاتر، سمیت کمتر و بهبود قدرت را روز به روز افزایش میدهند. در این مطالعه، حالت اتصال هر سه نسل از مهارکننده های آنزیم آروماتاز به ساختار مولکولی این پروتئین با استفاده از روش داکینگ مولکولی بررسی شده است.
روش بررسی: به طور کلی، مهارکننده ها بر اساس داربست استروئیدی (فرمستان واگزمستان)، انرژی اتصال بیشتری از داربست آزول (فادروزول، آناستروزول و لتروزول) به نمایش می گذارند که این می تواند به دلیل استحکام ساختاری بالای این مهارکنندهها باشد.
یافتهها: از بین تمامی ساختارهای مورد مطالعه، اگزمستان بیشترین (منفیترین) انرژی اتصال و همچنین کمترین مقدار ثابت بازدارندگی را به خود اختصاص داد. مقادیر انرژی آزاد اتصال (ΔGb) و ثابت مهارکنندگی (ki) اگزمستان به ترتیب 77/8- کیلوکالری بر مول و 32/373 نانومولار بود؛ این بدان معنی است که در غلظتهای پایینی از این دارو، فعالیت آنزیم آروماتاز مهار خواهد شد.
نتیجهگیری: دانش به دست آمده از این مطالعه پیامدهای مهمی در طراحی های دارویی پیش رو خواهد داشت. |
|
| واژه‌های کلیدی: آنزیم آروماتاز، مهارکننده، داکینگ مولکولی، اگزمستان (آروماسین). |
|
|
متن کامل [PDF 493 kb]
(2996 دریافت)
|
نيمه آزمايشي : تجربي |
موضوع مقاله:
شیمی
دریافت: 1398/11/20 | پذیرش: 1399/1/31 | انتشار: 1399/9/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
