سابقه و هدف: داروی آلوکسان با القای تولید رادیکال ‎های آزاد اکسیژن (ROS) توکسیسیته سلولهای بتا را میانجیگری می‎ نماید. رادیکال ‎ها همچنین باعث مرگ آپوپتوتیک سلولها می‎گردند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش آلوکسان در تغییرات مورفولوژیکی الگوی مرگ سلولی از نوع آپوپتوزیس با کاربرد دوزهای مختلف داروی آلوکسان بوده است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعدادی موش صحرایی با وزن تقریبی 200 گرم انتخاب و آنها را به چهار گروه پنچ تایی تقسیم نمودیم. موشهای گروه تیمار به ترتیب مقادیر 90, 135 و 45 میلی‎ گرم به ‎ازای هر کیلوگرم وزن بدنشان به روش داخل صفاقی داروی آلوکسان و گروه کنترل نیز تنها سالین نرمال را دریافت نمودند. بعد از 48 ساعت از تزریق، بافت پانکراس گروههای تیمار و کنترل نمونه ‎برداری و آنها را جهت تهیه مقاطع بافتی 6-5 میکرونی و انجام روش تانل به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال نمودیم. همچنین در مدت زمانهای 36, 12, 24 و 48 ساعت بعد از تزریق دارو از گروههای تیمار و کنترل نمونه خون تهیه و جهت اندازه ‎گیری قند خون به آزمایشگاه بیوشیمی ارسال نمودیم.

یافته ها: مطالعات آزمایشگاهی نمونه‎ های گروه تیمار نشانگر اشکال متعدد سلولهای آپوپتوتیک و قند بالای خون در آنها نسبت به گروه کنترل بود بطوری‎ که میانگین تعداد سلولهای آپوپتوتیک در پنج میدان میکروسکوپی از نمونه تهیه شده از رت ‎های تحت درمان با آلوکسان با سه دوز به طور معنی‎داری (p<0.001) بیشتر از گروه کنترل بود.

نتیجه گیری: نقش القای آلوکسان در آپوپتوزیس هنوز بطور دقیق مشخص نشده است اما احتمال می‎ رود نقش آن در مرگ سلولی از طریق تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن باشد.