سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر موسیقی بر پاسخ های متابولیکی مردان ورزشکار هنگام فعالیت ورزشی فزاینده بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 10 مرد ورزشکار با میانگین (و انحراف معیار) سن 44/2±22 سال، قد 78/3±175 سانتی‌متر و وزن 04/65±4/69 کیلوگرم به صورت داوطلبانه و به روش همگذری در مطالعه حاضر شرکت کردند. آزمودنی ها در شرایط بدون موسیقی و موسیقی با ریتم تند، با فاصله زمانی 72 ساعت بین دو مرحله آزمون، با استفاده از آزمون بروس تا حد واماندگی به فعالیت پرداختند. شاخص‌های عملکرد متابولیکی در توالی های زمانی سوم، ششم، نهم و دوازدهم آزمون، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی زوجی تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 05/0در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: گوش دادن به موسیقی تند هنگام فعالیت ورزشی فزاینده موجب افزایش معنی‌دار نسبت تبادل تنفسی، دی اکسیدکربن تولیدی، تهویهی دقیقه‌ای و تعداد تنفس در دقیقه و کاهش معنی دار شاخص درک فشار (05/0>p) و عدم تغییر معنی دار اکسیژن مصرفی، آستانه بی‌هوازی و زمان رسیدن به واماندگی شد.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد گوش دادن به موسیقی تند هنگام فعالیت موجب کاهش درک فشار و تمایل دستگاه متابولیکی به سمت مشارکت بیشتر سوخت و ساز بی هوازی می‌شود.