سابقه و هدف: امروزه توسعه و نفوذ تکنولوژی در اطلاعات پزشکی و ظهور مقادیر وسیع اطلاعات، محیط مساعدی را برای توسعه کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد به عنوان یک چارچوب عقلانی برای تصمیم گیری در پزشکی فراهم آورده است و به دلیل اهمیت آن، در سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین میزان آگاهی، نگرش، توانایی وتسهیلات اجرای پزشکی مبتنی بر شواهد در دستیاران بالینی بود.
روش بررسی: در این مطالعه، 40 دستیار بالینی از بیمارستان‌های دانشگاه‌های منتخب علوم پزشکی شهر تهران در سال 1392 به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌ای محقق ساخته مشتمل بر 5 قسمت بود. اعتبار پرسش‌نامه از طریق اعتبار محتوا و جهت تعیین پایایی ابزار از آزمون مجدد استفاده شد که مقدار آلفا 71/0 محاسبه گردید. داده ها با نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان آگاهی دستیاران بالینی از پزشکی مبتنی بر شواهد در سطح متوسط قرار داشت. پزشکان نگرش منفی نسبت به پزشکی مبتنی بر شواهد داشتند. توانایی پزشکی مبتنی بر شواهد در حد نامطلوب قرار داشت و پزشکان گاهی به تسهیلات اجرای پزشکی مبتنی بر شواهد دسترسی داشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که دستیاران بالینی شناخت کمی از پزشکی مبتنی بر شواهد دارند؛ لذا نیاز به آموزش مدون و اصولی برای آگاهی و اجرای پزشکی مبتنی بر شواهد در دستیاران بالینی وجود دارد.
واژگان کلیدی: پزشکی مبتنی بر شواهد، دستیاران بالینی.