[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای داوران::
ثبت نام ::
اشتراک::
اطلاعات نمایه::
برای نویسندگان::
لینکهای مفید::
فرآیند چاپ::
پست الکترونیک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
:: دوره 20، شماره 3 - ( پاييز 1389 ) ::
جلد 20 شماره 3 صفحات 156-148 برگشت به فهرست نسخه ها
تأثیر و نقش داروی فیناستراید براسپرماتوژنز، غده‌ پروستات و اپیدیدیم موش نژاد NMRI بالغ در شرایط in vitro و in vivo
کاظم پریور 1، پریچهر یغمایی ، سحر سخاوتی
1- ، kazem_parivar@yahoo.com
چکیده:   (35679 مشاهده)
سابقه و هدف: فیناستراید ترکیب 4-آزاستروئید، بازدارنده اختصاصی α5- ردوکتاز تیپ II می‌باشد که تستوسترون را به α5-دی هیدروتسترسترون تبدیل می‌کند. در تحقیق حاضر، تأثیر دوز انسانی فیناستراید بر تعداد سلول ها، قطر و ضخامت توبول های بیضه، پروستات و اپیدیدیم موش نر نژاد NMRI بالغ در شرایط in vivo و in vitro بررسی شد.
 روش بررسی: در این مطالعه تجربی، در شرایط in vivo، 18 موش به 3 گروه شش تایی تقسیم شدند: شاهد (بدون تیمار)، شم (تیمار با سرم فیزیولوژی) و آزمون (تیمار با فیناستراید). تیمار به صورت تزریق درون صفاقی به میزان 5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت 7 روز صورت گرفت. در شرایط in vitro، بیضه‌، پروستات و اپیدیدیم های 18 سر موش به 3 گروه شش تایی شاهد (فیکساسیون با بوئن بدون تیمار)، شم (تیمار با سرم فیزیولوژی) و آزمون (تیمار با فیناستراید بصورت کشت با 5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت 3 روز) تقسیم شدند. داده‌ها با نرم افزار SPSS 11، آنالیز آماری one way ANOVA و آزمون Tukey بررسی شدند و 05/0>p معنی‌دار تلقی شد.
یافته ها: در شرایط in vivo، فیناستراید کاهش معنی داری را در تعداد سلول های اسپرماتوژنیک (به استثنای سلولهای سرتولی) و قطر توبول های بیضه نسبت به گروه شاهد ایجاد نکرد. در شرایط in vitro، تغییرات معنی‌داری وجود داشت. تحت هر دو شرایط، کاهش معنی‌داری در قطر و ضخامت توبول های پروستات نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. قطر و ضخامت توبول های اپیدیدیم در شرایط in vivo تغییری نکرد، اما در شرایط in vitro نمونه‌های آزمون و شم کاهش معنی داری داشتند.
نتیجه گیری: فیناستراید در طولانی‌ مدت یا دوزهای بالا یا شرایط in vitro تأثیر بهتری دارد.
واژه‌های کلیدی: فیناستراید، دی‌هیدروتستوسترون، پروستات، اپیدیدیم، اسپرماتوژنز، موش نژاد NMRI.
متن کامل [PDF 334 kb]   (3598 دریافت)    
نيمه آزمايشي : تجربي | موضوع مقاله: داروسازي
دریافت: 1389/8/25 | انتشار: 1389/8/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Parivar K, Yaghmaei P, Sekhavati S. The role and effect of finasteride on the spermatogenesis, prostate gland and epididym of mature NMRI mouse in in vivo and in vitro conditions. MEDICAL SCIENCES 2010; 20 (3) :148-156
URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-330-fa.html

پریور کاظم، یغمایی پریچهر، سخاوتی سحر. تأثیر و نقش داروی فیناستراید براسپرماتوژنز، غده‌ پروستات و اپیدیدیم موش نژاد NMRI بالغ در شرایط in vitro و in vivo. فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1389; 20 (3) :148-156

URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-330-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 20، شماره 3 - ( پاييز 1389 ) برگشت به فهرست نسخه ها
فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity - Tehran Medical Branch
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 36 queries by YEKTAWEB 4657