سابقه و هدف: با آگاهی از محتویات مفیدی که محققان برای چای سبز قائل هستند و وجود زخم های باز پوستی و اهمیت درمان آنها، در این مطالعه اثر عصاره آبی والکلی چای سبز بر التیام زخم باز پوستی در موش نژاد NMRI بررسی شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 56 موش نر در 7 گروه شاهد و تجربی (هر گروه 8 نفر)، دوزهای متفاوت 50، 150 و 300Lµ عصاره های آبی والکلی چای سبز را دریافت کردند. پس از بیهوش کردن موش ها، زخم پوستی با پانچ 6 میلی متری در پشت آنها ایجاد شد. از روز اول بعد از ایجاد زخم، عصاره آبی و الکلی چای سبز درگروه های 2 تا 7 در اطراف جایگاه زخم تزریق شد. موش های گروه شاهد روزانه با سرم فیزیولوژی تیمار شدند. سطح زخم و میزان بهبودی زخم در روزهای اول، سوم، پنجم، هفتم، دهم، سیزدهم وپانزدهم بعد از ایجاد زخم اندازه گیری شد و زمان لازم برای بهبودی کامل زخم بررسی شد. در روزهای 4، 7 و 15، دو نمونه از بستر زخم تهیه شد و میزان فیبروز، التهاب، اپیتلیوم و عروق بستر زخم ارزیابی شد. داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) تحلیل شد و 05/0>p در نظر گرفته شد.
یافته ها: بهبودی زخم در 3 گروه شاهد، آبی و الکلی اختلاف معنی داری با هم نداشت، اما میانگین قطر زخم طی روزهای 1، 3، 5، 7 و 15 در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کمتر بود (001/0>p). میزان التهاب، فیبروبلاست و اپی تلیوم در مقادیر 50، 150 و 300Lµ عصاره آبی و الکلی طی روزهای 4، 7 و 15 در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود (001/0>p).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان دادکه عصاره آبی و الکلی چای سبز موجب تسریع فرآیند التیام زخم باز پوست موش می شود و استفاده از عصاره چای سبز ارتباطی به تیمار آبی یا الکلی آن ندارد، در حالی که میزان دوز تزریقی بالاتر (300 Lµ) در شکل دهی زخم ارزشمند است.