سابقه و هدف: با توجه به عوارض درمان هورمونی و موارد منع مصرف آن، امروزه در درمان گرگرفتگی به درمان های غیرهورمونی توجه شده است. ما در این مطالعه اثربخشی امگا-3 را در بهبود گرگرفتگی مورد بررسی قرار دادیم.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور، دو گروه 30 نفری از زنان یائسه با علائم گر گرفتگی با متوسط زمان علائم 12 ماه ( از 6 تا 18 ماه)، وارد مطالعه شده و پس از انطباق با معیارهای ورود و خروج، به طور تصادفی در دو گروه مصرف کننده امگا-3 و دارونما قرار گرفتند. زنان مورد مطالعه در گروه امگا-3 به مدت سه ماه امگا-3 (دوز روزانه mg 1000) را مصرف کردند. در گروه دارونما، زنان دارونما با شکل مشابه امگا-3 به صورت روزانه به مدت 3 ماه دریافت کردند. برای ارزیابی شدت گرگرفتگی بیماران از پرسش‌نامه امتیازدهی منوپوز (Menopause Rating Scale: (MRS استفاده شد. برای ارزیابی تعداد حملات گرگرفتگی از شمارش تعداد حملات استفاده شد. شدت و تعداد حملات گر گرفتگی شرکت کنندگان در مطالعه، قبل از مطالعه و سپس هر ماه تا پایان ماه سوم از شروع درمان اندازه‌گیری و مقایسه شد.
یافته‌ها: متوسط سن شرکت کنندگان، شروع علائم گرگرفتگی، و شدت و تعداد حملات گر گرفتگی قبل از مداخله در دو گروه امگا-3 و دارونما اختلاف معنی‌داری نداشت. شدت حملات در پایان ماه سوم مصرف در گروه امگا-3 کاهش معنی داری نشان داد (005/0=p)، ولی شدت حملات سه ماه و شش ماه پس از درمان در هر دو گروه مشابه بود.
نتیجه‌گیری: درمان امگا-3 با دوز روزانه mg 1000 موجب کاهش شدت حملات گرگرفتگی می‌شود، ولی تاثیری بر روی تعداد حملات ندارد.