1- دانشجوی پزشکی، واحد علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران 2- گروه آناتومی، واحد علوم پزشکی تهران ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران ، Simin_fazelipour@yahoo.com 3- گروه علوم پایه، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه ایلام 4- گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران
چکیده: (6445 مشاهده)
سابقه و هدف:متیل فنیدیت (ریتالین) دارویی از دسته محرکهای مغزی است که در درمان بیش فعالی همراه با نقص توجه، نارکولپسی و سندروم تاکی کاردی وضعیتی مورد استفاده قرار میگیرد. در این تحقیق، اثر متیل فنیدیت بر روی تغییرات کبد بررسی شد.
روش بررسی:در این مطالعه تجربی، 24 سر موش سوری نر به صورت تصادفی به 1 گروه کنترل و 2 گروه تجربی تقسیم شدند. در گروههای تجربی از ریتالین به میزان 2 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، به صورت گاواژ و به مدت 40روز استفاده شد. در پایان دوره پس از بیهوشی حیوانات، نمونههای بافتی کبد تهیه و تغییرات بافت آن با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد. همچنین پس از جمع آوری و جدا کردن سرم خون، میزان فعالیت آنزیمهای مرتبط با کارکرد کبد تحلیل شد. دادهها با استفاده از آزمون ANOVA تحلیل شدند و سطح معنیداری کمتر از 05/0در نظر گرفته شد.
یافته ها: ﺗﺠﻮﻳﺰ متیل فنیدیت در ﻏﻠﻈﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺒﺐ کاهش ﻣﻌﻨﻲدار ﻗﻄـﺮ ﻫﭙﺎﺗﻮﺳﻴﺖﻫﺎ، کاهش ﻗﻄﺮ ﻫﺴﺘﻪ ﻫﭙﺎﺗﻮﺳﻴﺖﻫﺎ، افزایش اﻧﺪازه ﺳـﻴﻨﻮزوﺋﻴﺪﻫﺎی ﻛﺒﺪی، ﻧﻜﺮوز و ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ ورید مرکز لوبولی شد. همچنین در گروههای تیمار، ارﺗﺸﺎح ﮔﻠﺒﻮلﻫﺎی ﺳﻔﻴﺪ ﺗﻚ ﻫﺴﺘﻪای در پارانشیم کبد ﻣﺸـﺎﻫﺪه ﺷـﺪ. به علاوه،میزان تغییرات آنزیمهای مرتبط با عملکرد بیوشیمیایی کبد در گرو ههای تجربی، افزایش معنیدار ی را نشان داد.
نتیجهگیری:با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد میشود به ویژه در بیماران مبتلا به نارساییهای کبدی، از تجویز داروی فوق صرفنظر شود.
Jamshidi Tari N, Fazelipoor S, Looie Monfared A, Tootian Z. Study of histometric and histopathologic changes and biochemical functioning of liver in mice Balb/C treated with methylphenidate. MEDICAL SCIENCES 2016; 26 (3) :135-141 URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-1127-fa.html
جمشیدی طاری نیوشا، فاضلی پور سیمین، لوئی منفرد علی، طوطیان زهرا. مطالعه تغییرات هیستومتریک، هیستوپاتولوژیک و عملکرد بیوشیمیایی کبد در موش سوری نژاد Balb/c تیمار شده با متیل فنیدیت . فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1395; 26 (3) :135-141