[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای داوران::
ثبت نام ::
اشتراک::
اطلاعات نمایه::
برای نویسندگان::
لینکهای مفید::
فرآیند چاپ::
پست الکترونیک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
:: دوره 31، شماره 2 - ( تابستان 1400 ) ::
جلد 31 شماره 2 صفحات 145-135 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد و مزمن بر آیریزین در بزرگسالان سالم
محسن جعفری 1، علی اصغر رواسی2
1- استادیار، گروه علوم ورزشی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران ، sport87mohsen@gmail.com
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده:   (3139 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: آیریزین میوکاینی است که در اثر ورزش از عضله ترشح می­شود و با تحریک بیان ژن پروتئین جدا کننده 1 (UCP1) موجب تبدیل بافت چربی سفید به قهوه­ای از طریق افزایش تعداد و اندازه میتوکندری­ها و ترموژنز غیرلرزشی می­شود. بدین ترتیب فعالیت آیریزین در کاهش درصد چربی مؤثر است که منجر به درمان چاقی می­شود. هدف از این مطالعه مروری بررسی تأثیر انواع فعالیت های ورزشی بر سطوح آیریزین در افراد بزرگسال سالم بود.
روش بررسی: این تحقیق با طراحی مروری انجام گرفت. برای جستجوی مقالات از پایگاه های PubMed و Google Scholar استفاده شد.   واژه­های کلیدی مورد استفاده شامل تمرین (Exercise، Training)، فعالیت بدنی (Physical activity)، آیریزین (Irisin) و بافت چربی قهوه­ای (Brown adipose tissue) بودند. تعداد 154 مقاله بین سال­های 2010 تا 2020 در این رابطه یافت شدند که از بین آنها 53 مقاله مورد استفاده قرار گرفتند. بخش­هایی که در مقالات گزینش شده مورد استفاده قرار گرفتند، شامل چکیده و بخش­های مربوط به بیولوژی آیریزین، مکانیزم­های تأثیر آیریزین بر بیماری­های مزمن و مکانیزم­های تأثیر ورزش بر آیریزین بودند. 
یافته ­ها: افزایش سطوح آیریزین در اکثر مقالاتی (معادل 90 %) که درباره اثرات حاد انواع فعالیت های بدنی بودند گزارش شد؛ همچنین پس از تمرینات طولانی مدت ورزشی سطوح آیریزین در اکثر مقالات (حدود 66 %) بدون تغییر گزارش شد.
نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد که شدت بالاتر تمرین نسبت به شدت پایین­تر، تأثیر بیشتری بر سطوح آیرزین دارد. به طور کلی یک جلسه تمرین موجب افزایش آیریزین می­شود، در حالی که سطوح آیریزین پس از تمرینات منظم ثابت باقی می­ماند. همچنین هرچه شدت تمرین و توده عضلانی بیشتر باشد، اثر بیشتری بر تولید و ترشح آیریزین از عضله اسکلتی دارد که در پیشگیری از بیماری­هایی چون آتروسکلروز، پوکی استخوان، آلزایمر، سرطان و دیابت مؤثر است.
واژه‌های کلیدی: تمرین، فعالیت بدنی، آیریزین، پروتئین جداکننده1.
متن کامل [PDF 431 kb]   (1789 دریافت)    
نيمه آزمايشي : مروري سيستماتيك | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1399/5/5 | پذیرش: 1399/7/13 | انتشار: 1400/4/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jafari M, Ravasi A A. Acute and chronic effects of exercise on irisin in healthy adults. MEDICAL SCIENCES 2021; 31 (2) :135-145
URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-1754-fa.html

جعفری محسن، رواسی علی اصغر. بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد و مزمن بر آیریزین در بزرگسالان سالم. فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران. 1400; 31 (2) :135-145

URL: http://tmuj.iautmu.ac.ir/article-1-1754-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 31، شماره 2 - ( تابستان 1400 ) برگشت به فهرست نسخه ها
فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد پزشکی تهران Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity - Tehran Medical Branch
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 37 queries by YEKTAWEB 4645